Chciałabym się podzielić przygotowanym przeze mnie scenariuszem uroczystości z okazji Święta Niepodleglości.
DZIEŃ ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI – 11 LISTOPAD
montaż literacko - muzyczny Scenografia - na tle nawy kościelnej bukiet biało – czerwonych kwiatów - grupa gimnazjalistów z krzyżem z brzozy i zniczami - z boku nazwiska osób poległych za wolność - na tle napis „ wolność, której już nie pamiętali nawet najstarsi mieszkańcy wsi była czymś nieocenionym” Narrator I Dzieje naszej Ojczyzny, to rzadko dni szczęśliwe i spokojne tak jak obecni. Częściej życiu naszych rodaków towarzyszyła groza, lęk przed wrogiem sąsiadem, niewola i walka o wolność. Państwo polskie zniknęło z map Europy na ponad 120 lat. Hymn „ Jeszcze Polska nie zginęła”
Narrator II Nadeszły czasy I wojny światowej – dla mieszkańców naszej wioski – austriackiej wojny, na którą musieli iść z przymusu. Śpiewając w tym czasie pieśń: Boże, Ojcze, Twoje dzieci płaczą, żebrzą lepszej doli. Rok po roku marnie leci. My w niewoli, my w niewoli. My już tyle krwi przelali, że nią zmyte ojców grzechy. My już tyle łez wylali, że nie stanie łez pociechy.
Narrator III Większość niebieszczańskich poborowych walczyła na frontach włoskich. Wielu z nich dezerterowało i przechodziło do Legionów Józefa Piłsudskiego, a byli i tacy, którzy wyruszyli do legionów na ochotnika. Jan Gołda poszedł wprost z ławy szkolnej sanockiego gimnazjum. Szli pod Kijów i wracali stamtąd pod Warszawę po radzymińską glorię – Jędrzej Rolnik – Krygulec, Stanisław Szychowski, Piotr Skoczołek i inni których trudno wyliczyć.
Pieśń „ Wojenko, wojenko....”
Narrator IV
Słynne były dzieje legionisty Jędrzeja Tchórza z Góry, o którym mówili, że nie tchórzostwo, lecz bohaterstwo, było w jego krwi. W roku 1920 Wojska Polskie szły na Kijów. Tchórz był dowódcą jednego z oddziałów operujących na poleskich bagnach. Zdobył on dla dowództwa wiadomość o liczebności przeciwnika. Stanął na czele 15-osobowego oddziału i uderzył znienacka na przeciwnika , spychając go w bagna .Zwycięski dowódca wrócił z „ językiem” do swoich.
Narrator V Cześć i chwała wam, zdziesiątkowanym W ciężkich bojach i pruskich więzieniach, Wam,, przez braci własnych nie uznanym, Całą Polskę niosącym w sumieniach Spod kul pruskich na moskiewskie działa- Cześć i chwała, na wieki chwała Józefowi Piłsudskiemu chwała.
Pieśń: „My, pierwsza brygada....”
Narrator VI
Tyś nas wezwał do oręża , tyś wzbudził rycerzy Przekonałeś, że zwycięża tylko ten kto wierzy Wstali strzelcy, legioniści na twe zawołanie Dziś zwycięstwo nam się ziści Polska zmartwychwstanie Marsz, marsz Piłsudski, prowadź na bój krwawy Za twoim przewodem wejdziem do Warszawy.
Narrator VII
Rok 1918 zmienił nastroje ludzi, poczuli się nareszcie wolni. Właściwie nie mieli wcześniej powodów do narzekania na traktowanie ze strony cesarza, ale wolność, której już nie pamiętali nawet najstarsi mieszkańcy wsi, a do której wszyscy tęsknili, była czymś nieocenionym. Wspaniała wiadomość rozeszła się błyskawicznie. Po tylu latach niewoli młodzież paliła podręczniki szkolne z dwugłowym austriackim orłem.
Narrator VIII
Choćbyś me myśli przeniknął Aż do dna wszelkich wartości Jedno w nich tylko odnajdziesz Umiłowanie wolności Choćbyś me serce otworzył Żarliwa wiarą ci wyzna Ze ponad wszystko na ziemi Najświętszą zawsze ojczyzna Choćbyś me piersi rozkroił Strojne jak harfa eolska Jeden z nich okrzyk dobędziesz Odzew dozgonnych służb Polska.
Pieśń: „ Biały krzyż” w wykonaniu uczennicy.
Choć życie ludzkie nadal obracało się wokół tych samych czynności: kopania ziemniaków, żęcia zboża sierpem, mielenia w żarnach, pasienia krów, międlenia i tkania, choć właściwie nic się w ludzkim ubóstwie nie zmieniło - ludzie cieszyli się wolnością, swoją żywą niepodległą Polską.
Narrator IX
Warto się dzisiaj zasłuchać W wiatru granie Bieg historii Pokoleń przemijanie Dziś ojczyzny uczyć się trzeba W pochyleniu nad kołyską dziecka Żeby dzieci od zła uchronić I nauczyć prawości serca
Żeby słowo Tak i nie
Nie znaczyło jednocześnie
Żeby szczęście W posiadaniu Nie zamknęło się boleśnie Żeby wolność W róbta co chceta Nie została zamieniona To jesteśmy winni tym Którzy przyjdą po nas.
Pieśń: „ Żeby Polska była Polską.”
Młodzież z białym krzyżem i zniczami udaje się pod pomnik, poświęcony mieszkańcom wsi poległym za wolność, gdzie składa hołd i odśpiewuje pieśń „ Nie rzucim ziemi skąd nasz ród”.
Bibliografia 1. Miesięcznik nauczycieli i wychowawców katolickich „ Wychowawca” numer 10 (94) 2. Kronika Niebieszczan 3. Poezja legionowa – Antologia.
Opracowała Krystyna Maczużak |